Rozdział 8

Nikola:
Po rozpakowaniu się,wyszłam z pokoju i postanowiłam rozejrzeć się po domu. Było już dość późno a ja byłam głodna. Poszłam do kuchni i zrobiłam sobie posiłek.Wydawało mi się, że Tomka nie ma. Tak naprawdę, nie wiem czemu zgodziłam się u niego mieszkać. Przecież ja go prawie nie znam, nie wiem kim jest, co robi. Wiedziałam tylko jak ma na imię, to wydawało mi się coraz bardziej dziwne. 
Postanowiłam pooglądać telewizję. Właśnie leciały wiadomości, nagle zobaczyłam swoje zdjęcie.
*no to świetnie - pomyślałam* Wiedziałam że muszę teraz uważać, żeby mnie nikt nie rozpoznał.Był zrozpaczona, nie wiedziałam co mam zrobić ze swoim życiem. Może źle zrobiłam, że uciekłam? Może powinnam wrócić? Ale co im wtedy powiem? 
Po chwili usłyszałam kroki, byłam pewna że to Tomek. Jednak się myliłam.Zobaczyłam..Rudego i Wiktorię. Wiedziałam, że to źle się skończy. Chciałam wybiec z mieszkania, ale nie dałam rady. Oni szybko mnie dogonili. Rudy wykręciły mi ręce i jej związał a Wiktoria nogi. Nie mogłam się ruszyć..
- Tomek! Pomocy! - krzyczałam, lecz na marne.
Okazało się, że on jest razem z nim, że specjalnie zwabił mnie to tego mieszkania. Byłam strasznie głupia, że uciekłam od Roberta. 
- Myślałaś,że Cię nie znajdziemy? - powiedział Rudy i zaczął mnie kopać w brzuch. Oni zrobili to samo.
Bałam się, cholernie się bałam. Leżałam na podłodze i czekałam na cud, jednak na marne.
Zaciągnęli mnie do piwnicy i zakleili usta. Uderzyli mnie jeszcze parę razy i wyszli.
Zostałam sama w ciemnym pomieszczeniu. Strasznie się bałam. Miałam nadzieję,że ktoś mnie widział, jak wchodziłam do tego "cudnego i bezpiecznego" domu.Bałam się każdego dźwięku, ruchu. Leżałam zwinięta na podłodze i płakałam.

Marco:
Dlaczego ona uciekła? To pytanie zadawałem sobie cały czas. Miałem wrócić do Dortmundu, ale postanowiłem, że muszę odnaleźć Nikolę. Gdy dowiedzieliśmy się o ucieczce, zawiadomiliśmy policję a sami jej szukaliśmy. Zdesperowany chodziłem po Warszawie, Robert jeździł po okolicy, a Ania została w domu na wypadek tego jakby Niki wróciła.Bałem się, że jej się coś stanie, a tego bym sobie nie wybaczył. Powoli traciłem nadzieję na to, że się znajdzie. Zrezygnowany usiadłem na ławce i schowałem twarz w dłoniach. Nagle koło mnie przeszła dziewczyna. Gdy zobaczyła zdjęcie Nikoli, zatrzymała się
- Jeśli jej szukasz, to jej nie znajdziesz - powiedziała
- Dlaczego tak mówisz? Dlaczego? 
- Widziałam, jak idzie z takim Tomkiem do domu, a on jest w zmowie z..
- Rudym i tą drugą - przerwałem jej
- Tak
- A pamiętasz, gdzie jest ten dom? 
- Tak - powiedziała cicho.
Natychmiast wziąłem telefon do ręki i zadzwoniłem do Roberta, niestety on nie odbierał ....
_____________________________
Wróciłam.
Przepraszam za tą straszna przerwę, naprawdę nie chciałam tak. 
Mam nadzieję, że wam się spodoba ;)
                   
                    5 komentarzy= nowy rozdział :)